Ο Σαούλ είναι ένας Sondercommando στο Άουσβιτς, δηλαδή ένας Εβραίος από αυτούς που έβαζαν οι Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να βοηθούν στα κρεματόρια, μέχρι να υποστούν και αυτοί τα ίδια μετά από λίγους μήνες. Η ταινία παρακολουθεί τον Σαούλ μέχρι την εξέγερση της ομάδας του, το 1944, με έναν τέτοιο άμεσο τρόπο που σε κάνει σχεδόν να παρακολουθείς μέσα από το δικό του βλέμμα, σχεδόν να αισθάνεσαι την «Αποκάλυψη» που μαίνεται γύρω του.
Αλλά η ταινία είναι κάτι ακόμη περισσότερο από αυτήν την μοναδικά ιδιαίτερη κινηματογραφική ματιά στο Ολοκαύτωμα. Ο Σαούλ αναγνωρίζει στα θύματα το παιδί του και παρότι σε αυτή την Κόλαση νιώθει ήδη ξοφλημένος, αποκτά ένα νόημα ζωής και ελευθερίας – όπως έγραφε στο βιβλίο του και ο επιζήσας Βίκτορ Φρανκλ – βάζοντας στόχο να κρύψει το πτώμα και να βρει έναν Ραββίνο για να το θάψει.
Και βέβαια δεν έχει και τόση σημασία αν πράγματι αυτό το παιδί είναι ο γιος του Σαούλ ή αν ο Ραββίνος είναι πράγματι Ραββίνος. Ακόμη και αν στο τέλος θα γίνει η ταφή. Σημασία έχει η εσωτερική επιλογή σαν εκδοχή ελευθερίας και η ηθική επιβίωση σαν διέξοδος όταν δεν υπάρχουν άλλες. Αυτό είναι το ερώτημα που φιλοδοξεί να απαντήσει η ταινία σύμφωνα με τον δημιουργό της, τον Ούγγρο Λάσλο Νέμες.
Ο «Γιος του Σαούλ» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Λάσλο Νέμες και τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο φετινό φεστιβάλ των Καννών. Είναι ένα αριστούργημα που δεν πρέπει να το χάσετε!
