Φτάσαμε στο σημείο καμπής, που η αλήθεια παραμόνευε πίσω από άκαιρες ορολογίες και πράξεις ή παραλείψεις σκοπιμότητας, τα τελευταία πέντε και όχι μόνο χρόνια. Ένα σημείο, το οποίο ανάλογα με την πολιτική επιλογή, μπορεί να εξελιχθεί προς τρεις κατευθύνσεις:
(1) Στην συγκαλυμμένη – έστω πρόσκαιρα – συνέχεια των πεπραγμένων ΝΔ/ΠΑΣΟΚ.
(2) Στην μετάβαση σε αχαρτογράφητες περιοχές, πιθανότατα “αποκαλυπτικές” για τα ήδη καταπονημένα κοινωνικά στρώμματα.
(3) Σε μια θεμελιακή επανεκκίνηση την ελληνικών πραγμάτων.
Το τρίλημμα φαίνεται να είναι κυρίως του Κυρίου Τσίπρα και όχι συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο από την πλευρά του κομματικού διχασμού και των ασφυκτικών συνθηκών, αλλά και από την πλευρά των δανειστών.
Αλλά ενώ η λύση της εξίσωσης των δανειστών αφορά την εξασφάλιση των δανεικών και την σταθερότητα της ευρωζώνης, η λύση της εξίσωσης του Κυρίου Τσίπρα αφορά την αποδέσμευση της χώρας από τα πραγματικά της δεσμά, που είναι η διαφθορά, η διαπλοκή και το πελατειακό κράτος.
Και σαν τέτοια, η λύση της εξίσωσης του Κυρίου Τσίπρα, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην τρίτη από τις παραπάνω τρεις κατευθύνσεις της σημερινής συγκυρίας θα ήταν και η βάση της λύτρωσης του μικρομεσαίου Έλληνα.
Αν πράγματι ο Κύριος Τσίπρας δεν είναι ένας ακόμη επιδέξιος συνεχιστής της ανυποληψίας, τότε θα πρέπει άμεσα να σηκώσει από πάνω του το βαρύ χέρι της κατεστημένης εγχώριας εξουσίας που τον κρατά καθηλωμένο επί δύο μήνες – αν δεν μπορεί να το χτυπήσει ή και να το κόψει.
Σε αυτή την μάχη των μαχών, οι πραγματικές προθέσεις, αλλά και η δύναμή του, θα φανούν άμεσα και στα εναλλακτικά μέτρα της “ευελιξίας”, που θα προτείνει στους δανειστές και για τα οποία του έχει δοθεί η “κυριότητα” του σχεδιασμού. Αλλά, κυρίως, ο Κύριος Τσίπρας θα κριθεί από την εφαρμογή τους.
Οι δύο πρώτοι μήνες της μάχης κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς χάθηκαν. Ο Κύριος Τσίπρας έδειξε ανέτοιμος, απρόθυμος ή αδύναμος, έδειξε να είναι μόνος ή με συνεργάτες παλαιάς κοπής. Σε κάθε περίπτωση αναποτελεσματικός. Αυτήν την εικόνα μπορεί ακόμη να την αλλάξει.
Σε αυτήν την χώρα, δεν μπορεί να γίνει καμμία συζήτηση για σταθεροποίηση, ανάπτυξη και δημοκρατία, αν πρώτα ή έμπρακτα παράλληλα δεν τσακίζονται τα πλοκάμια και οι ιστοί του παρασιτισμού, της κομματοκρατίας και της πελατοκρατίας – δεξιά και αριστερά, σε όλους τους θεσμούς και τους μηχανισμούς εξουσίας.
Το αίτημα για κάθαρση, σαν προαπαιτούμενο για την εφαρμογή αλλαγών στο κράτος και την κοινωνία, ήταν επιτακτικό στις εκλογές της 25/1. Δεν θα έπρεπε λοιπόν σήμερα να είναι αντικείμενο προβληματισμού, αλλά το υποχρεωτικό συστατικό για κάθε βιώσιμη εναλλακτική πρόταση.
Ο Κύριος Τσίπρας καλείται σε αυτήν την ιστορική καμπή για την χώρα, να πάρει με πράξεις, σαφή θέση και πλευρά και να μην κάψει το χαρτί της εναλλακτικής στον αδιέξοδο μονόδρομο της ανισότητας.
Δ. Τρικεριώτης (Follow on Twitter)
