Τρεις ιστορίες στα όρια του σουρεαλισμού, που ωστόσο θα μπορούσαν να είναι πραγματικές. Τρεις ανθρώπινες σχέσεις που δίνονται με χιούμορ και τραγικότητα σε μια ισορροπία αποκαλυπτική και συγκινητική. Ασυνήθιστες καταστάσεις φέρνουν κοντά τους ήρωες, αλλά το αποτέλεσμα της επικοινωνίας τους είναι θετικό και ελπιδοφόρο.

Η ταινία «Άσφαλτος» του Σαμουέλ Μπενσετρίτ μπορεί να θυμίζει Άκι Καουρισμάκι, αλλά ο τρόπος που ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματκό και την υπερβολή, ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό είναι ιδιαίτερος και αξιοθαύμαστος.

Είναι μια ταινία που αξίζει να δείτε. Έτυχε να την δω στην ιστορική αίθουσα του «Άστορ», που μετά την νέα του ανακαίνιση αποτελεί μια όμορφη και ζεστή γωνιά κινηματογραφικής τέχνης μες στην καρδιά της Αθήνας.