Οι ήρωες του Καουρισμάκι παρότι συνήθως προέρχονται ή καταλήγουν σε συνθήκες στέρησης ή καταστροφής, επιμένουν απτόητοι και μέχρι τέλους να διεκδικούν μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή. Όπλα τους η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη, το θάρρος και το ρίσκο, η ηρεμία και η ευρηματικότητα. Μουσική και στίχοι παρεμβαίνουν σαν η φωνή της συνείδησής τους – ένας «Χορός» που εξιστορεί την τραγωδία και την κωμωδία της πλοκής.
Η τελευταία ταινία «Η Άλλη Όψη της Ελπίδας», πιστή στη θεματολογία και το ιδιαίτερο στυλ του σκηνοθέτη, αν και αναφέρεται στο πρόβλημα των προσφύγων, μπορεί να θυμίζει λιγότερο το «Το Λιμάνι της Χάβρης(2011)» και περισσότερο το «Μακριά πετούν τα σύννεφα (1996)», μια από τις ταινίες του Καουρισμάκι που καταγράφουν τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην Φινλανδία στις αρχές της δεκαετίας του’90.
Και στη νέα του ταινία «πρωταγωνιστεί» ο αγώνας απλών ανθρώπων για επιβίωση και καλύτερη ζωή, που είναι κοινός, ανεξάρτητα από τις συνθήκες κρίσης που γεννούν την στέρηση και την περιθωριοποίηση. Έτσι και η προσφυγιά, αυτή η ακραία συνθήκη ανθρώπινης δοκιμασίας, για άλλους λαούς παρελθόν και για άλλους παρόν, δεν είναι παρά μια αιτία για αυτόν τον αγώνα και αφορμή για αυτή την ταινία.
Τελικά ποιος είναι ο κεντρικός ήρωας της ταινίας; Ο Καλέντ ή ο Βίκστρομ; Πάντως και οι δύο διεκδικούν την ελπίδα στη ζωή από την ίδια άλλη πλευρά.
Η ταινία πήρε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στη Berlinare 2017.
https://www.youtube.com/watch?v=8Nx23HiSIaU
ΔΤ
